Daar stond ze
in het avondlicht
haar grijze haren
schitterend in
de late zon
de zachte rimpels
in haar gezicht
zich herinnerend
hoe alles ooit begon
de oude handen
rustten werkloos
langs haar lichaam
ze hadden jarenlang
het werk
voor haar gedaan
ze zag
de zon niet
maar staarde in
het verleden
en zag diegenen
die naast haar
hadden gestaan
de warme handjes van
haar kinderen
aaiend
over haar gezicht
hun hongerige monden
die ze voedde
in het vroege ochtendlicht
een rij van mensen
ging aan haar geest voorbij
verleden werd heden
voorbij, een bonte stoet
daar stond ze
in het avondlicht
haar grijze haren
schitterend in
de late zon
ze wist
zo is het goed.
|
